Okołojapońskie wycieczki książkowe

Od miesiąca mieszkam w Japonii (stypendnium na uniwersytecie w Kobe aż do sierpnia, beware!) i pośród tysięcy wrażeń, nowych doświadczeń i codziennych gajdzińskich wtop osobne miejsce w moim serduszku zajmują japońskie książki. Nie, żebym płynnie czytała normalne regularne powieści po japońsku – wciąż jestem na poziomie, w którym lepiej przyswajam teksty proste. Choć, jakbym się uparła…

Niemniej, w ramach wpisów niekoniecznie recenzyjnych – krótka wycieczka japońsko-książkowa ze stosowną ilością zdjęć. Moi współtowarzysze wycieczek po okolicy doskonale wiedzą, że gdy na horyzoncie poawia się księgarnia, po prostu MUSZĘ wstąpić tam na chwileczkę (ba, cierpliwi, sami mi ją wskazują, gdy przypadkiem przegapię). Zwiedziłam już wszystkie księgarnie na kampusie, największą księgarnię w mieście, tanią księgarnię (mieści się w tym samym budynku co popularny japoński sklep stujenowy, czyli „szwarc, mydło i powidło” za około trzy złote – nie wchodzić z pełnym portfelem…) oraz arcyuroczy książkowy secondhand, o którym za chwilę. Stan książek nabytych – 6 (nie licząc podręczników). Słownie: sześć. I przewiduję, że stan ów wzrośnie…

Takie tam Kanty w księgarni na kampusie.

Jeśli chodzi o poziom czytelnictwa wśród Japończyków, to wedle raportu IPA rynek wydawniczy notuje od paru lat spadki. Co nie oznacza, że czyta się mniej – ebooki zdobywają coraz większą popularność, a ilość księgarni jest naprawdę olbrzymia (w Tokio w promieniu półtora kilometra powinniście mieć co najmniej jedną, to bardzo wysoki wskaźnik). Z obserwacji nieuczestniczącej: szczerze mówiąc, sporadycznie widuję ludzi z książkami – w transporcie publicznym raczej się drzemie lub nie odrywa wzroku od smartfona – ale z drugiej strony, do której księgarni bym nie weszła, to kręci się w niej mnóstwo ludzi.

Dwujęzyczny Harry Potter, bo czemu nie.

Przyjemne z pożytecznym.

Szaleństwo pakowania występuje w Japonii w wielu postaciach. Ot, na przykład tradycyjne, wielkiej urody furoshiki (czyli chustki do zawijania pakunków w tobołki), albo setki siatek w supermarkecie. Szczytem była piekarnia, gdzie moje trzy bułeczki zapakowano każdą z osobna w plastikową torebkę, potem wszystkie wrzucono do torby papierowej, którą z kolei zaklejono firmową taśmą klejącą, a na koniec torbę papierową włożono w dużo siatkę z plastiku. Sterty śmieci rosną. Niemniej, książki też się pakuje: w księgarni, na miejscu, pani na życzenie obkłada zakupione dzieła w specjalny papier.

Strach wyjmować z papierka!

Ale za to znalazłam urocze miejsce, do którego jeszcze nieraz wrócę. Wantage Books to anglojęzyczna księgarenka z używanymi książkami, otwarta tylko w weekendy. Pałętają się tam rozmaite stare książki o Japonii, poradniki typu „Jak założyć swój biznes w Kraju Kwitnącej Wiśni”, przewodniki i rozmaite powieści. Ostatnio w modzie wśród gajdzinów w Kobe ewidentnie były książki Khaleda Hosseiniego, co najmniej pięć egzemplarzy chowa się na różnych półkach.

Mogę tu zamieszkać? Proszę.

Pierwsze piętro raczej edukacyjno-podróżnicze, beletrystyka na piętrze drugim.

Obowiązkowa półka fantastyczna!

 Oczywiście, nie wyszłam stamtąd z pustymi łapkami, ale o tym kiedy indziej. Na razie radzę Wam zerknąć do Olgi z Wielkiego Buka, bo bardzo czarowniczy i klimatyczny u niej tydzień… nie omieszkam dorzucić paru słów w temacie!